Rozdział 12 (cz. pierwsza)

Niall

Po tym telefonie , miotało mną wiele różnych emocji, jak oparzony wybiegłem z pokoju mulata mamrocząc pod nosem ze muszę do niej jechać, być z nią .. Zbiegłem pospiesznie po schodach wpadając do salonu, gdzie po chwili zaraz za mną znalazł się Zayn.

- Charlotte! Ona.. ona miała wypadek, jadę do szpitala. Urywając schowałem twarz w dłoniach, Liam stanął obok mnie i poklepał po plecach pocieszająco, wszyscy w salonie milczeli łącznie z Holly, która miała wymalowaną złość na twarzy.

- Jadę do niej. Wymamrotałem po chwili, lecz chłopcy dalej siedzieli smutni. – musisz być teraz z nią. Powiedzieli chórem po czym wstałem z kanapy i ruszyłem do korytarza gdzie założyłem buty i bluzę , szybkim krokiem opuściłem dom , kierowałem się do samochodu gdy zza moich pleców usłyszałem wołanie mulata. – Niall ,jadę z tobą. Pokiwałem jedynie głową, wsiadłem do samochodu i ruszyłem prosto do szpitala, jechałem tak szybko jak było to możliwe po dwudziesto minutowej przeprawie przez zatłoczone ulice Londynu wraz z Zaynem dotarliśmy na miejsce .. Pod szpitalem roiło się już od paparazzi, założyłem jedynie kaptur na głowę i zacząłem przeciskać się przez tłum a Zayn zaraz za mną. W recepcji dowiedziałem się ze Charls, leży na intensywnej terapii w Sali 106, wraz z mulatem szybkim krokiem podążyliśmy do windy , którą musieliśmy dostać się na 3 piętro.

Stałem nad nią, z wymalowanym smutkiem na twarzy, łzy płynęły jedna za drugą, moja Charlotte miała wypadek , ta informacja nadal w pełni do mnie nie dotarła, to uczucie ze twojej ukochanej osobie coś się stało jest najgorsze, właśnie w tym momencie gdy patrzyłem na jej posiniaczona twarz to przechodziłem, rozrywało mnie od środka a wewnętrzny ból zalewał całe moje ciało. Spojrzałem ukradkiem na Zayn’a, jemu też kłębiły się łzy w oczach.

Do Sali wszedł lekarz, poprosił mnie na korytarz, poinformował mnie w jakim stanie obecnie znajduje się Charls. Miała wstrząśnienie mózgu, złamane żebro i liczne zadrapania na ciele, lecz jej stan nie jest najlepszy, podziękowałem lekarzowi za informacje, i wróciłem do pokoju, gdzie mulat już zasypywał mnie pytaniami. – co powiedział lekarz ?. Zapytał lustrując mnie wzrokiem. – jej stan nie jest najlepszy. Wymamrotałem , znów zapadła cisza, usiadłem w fotelu obok łóżka Charlotte, chwyciłem jej dłoń , splotłem nasze palce , wpatrując się tępo w ścianę przede mną. Do pokoju wpadł wystraszony Bradley , co mnie i mulata okropnie zdziwiło. – czego to szukasz ? Prychnął Zayn , lustrując wzrokiem bruneta. – jak to czego? Jestem tu dla Charlotte, muszę z nią być. Chłopak podszedł bliżej łóżka, przystanął na krawędzi i zaczął cicho szlochać. – to przeze mnie , gdyby nie to wszystko, ona … ona by tu nie leżała. Brunet mamrotał coś pod nosem, a ja spojrzałem zdziwiony na Zayna , a on na mnie. – wyjdź , chyba będzie lepiej dla niej jak to zrobisz. Powiedziałem pewnie po chwili. Tamten tylko pokiwał znacząco głową i ruszył do drzwi , w połowie drogi , odwrócił lekko głowę i spojrzał ostatni raz na Charls. – powiedźcie jej że nie chciałem żeby to się tak skończyło i ze ją przepraszam. Po tych słowach , chłopak wręcz wybiegł z pokoju.

Charlotte

Stałam pośrodku wąskiego korytarza, dedukując skąd może dochodzić wołanie. Ktoś cały czas wykrzykiwał moje imię, biegałam od jednych drzwi do drugich, każde na które trafiałam były zamknięte lecz te na końcu były lekko uchylone, pchnęłam drzwi przekraczając próg pomieszczenia, w samym rogu zobaczyłam jakąś sylwetkę, lekko podkuloną. Gdy podeszłam bliżej nieznana osoba podniosła głowę i ujrzałam te cudowne niebieskie tęczówki, zapłakane tęczówki Nialla. Poczułam że tracę grunt, że jestem nad przepaścią , czuję silny uścisk na nadgarstkach, słyszę znów to przeraźliwe wołanie pomieszanie ze smutkiem, tracę świadomość.

- Chłopcy? Otworzyłam lekko oczy, po czym zobaczyłam pochylających się nade mną Nialla i Zayna. Wysiliłam się na lekki uśmiech. – Charlotte ! Powiedzieli chórem. – martwiliśmy się o ciebie mała! Chłopcy mi wszystko opowiedzieli że dostali telefon to znaczy że Niall dostał telefon ze szpitala, że nawet Bradley się tu był, ale chłopcy go wyprosili.. Tylko szkoda ze nie miałam możliwości porozmawiania z Niallem na osobności aby dowiedzieć się w jakim celu próbował się wtedy do mnie dodzwonić, gdyż do pokoju wpadła reszta zespołu z pięknym bukietem kwiatów no i z Holly. 

                                                                                

                                                                            ~*~

Wiem , nudny. Wybaczcie , znów zajebałam sprawę, ale obiecuję poprawę ! następny rozdział dodaje HORAN GIRL, moja mała menda, ona pewnie rozwinie dalej akcję. Oczekujcie z niecierpliwością, bo już we wtorek pojawi się dla was niespodzianka !

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWACJA DO DALESZEGO PISANIA